تأثیر آموزش همتایان بر استدلال بالینی دانشجویان پزشکی مقاطع کارآموزی و کارورزی در بخش اورولوژی بیمارستان شهید بهشتی یاسوج

زمینه و هدف: در یادگیری از طریق همتایان، هم زمان دانشجویان به عنوان معلم و فراگیر عمل می کنند. هدف این مطالعه بررسی تأثیر آموزش به کمک همتایان بر مهارت های استدلال بالینی دانشجویان پزشکی مقاطع کارورزی و کارآموزی بود. روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی آموزشی در شش دوره متوالی بر روی دانشجویان کارآموز (42 نفر) و کارورز (24 نفر) که بر اساس حروف الفبا در قالب گروه های 7 نفره و4 نفره هم زمان وارد بخش اورولوژی می شدند، انجام شد. سه دوره اول به عنوان گروه شاهد و سه دوره دوم به عنوان گروه مورد در نظر گرفته شدند. بخشی از وظایف آموزشی اساتید در گروه مورد به عهده کارورزان قرار گرفت و جنبه های مختلف توانایی استدلال بالینی دانشجویان در مراحل پیش و پس از مداخله آموزشی مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با آزمون آماری تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نمرات کارآموزان گروه مورد در حیطه های؛ اقدامات تشخیصی، فرضیه سازی بالینی و حل مسئله افزایش معنی داری نسبت به نمرات گروه شاهد نشان داد(05/0p<)، در حالی که نمرات کارورزان گروه مورد در این حیطه ها افزایش معنی داری نشان نداد(05/0p>). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد، یادگیری به کمک همتایان بر افزایش مهارت استدلال بالینی دانشجویان مقطع کارآموزی مؤثر است. ایفای نقش دانشجو به عنوان معلم باعث تلفیق نگرش، مهارت و دانش در آموزش دهنده و آرامش در یاد گیرنده می شود.